Cecha charakterystyczna:

Płaz o chropowatej, suchej skórze i szarym grzbiecie z licznymi zielonymi plamami. Porusza się skokami.

Opis:

Ciało długości do 14cm, zwykle nie więcej niż 10cm, masywne, lecz delikatniejsze niż u ropuchy szarej. Boczne brodawki na skórze karminowoczerwone, brzuch w ciemnoszare plamy. Gruczoły jadowe z tyłu głowy, słabo widoczne.

Sposób życia:

Zamieszkuje tereny ciepłe i suche, zazwyczaj płaskie, wybiera miejsca nasłonecznione – np. rżyska, zbocza jarów, piaskownie, żwirownie, łąki, przydroża, nasypy kolejowe. Prowadzi nocny tryb życia, bywa aktywna także w dzień. Podobnie jak grzebiuszka potrafi zakopywać się w miękkiej ziemi lub zajmować nory innych zwierząt. Odżywia się bezkręgowcami, zwłaszcza owadami. Wydaje melodyjne, wysokie trele podobne do głosu kanarka. Zimuje od października do kwietnia w wykopanej przez siebie kryjówce. Do godów przystępuje pod koniec kwietnia lub w maju. Skrzek uformowany jest w kilkumetrowy sznur zawierający 10-12tyś jaj, przylepionych do roślin wodnych. Kijanki bardzo małe, w odróżnieniu od ropuchy szarej nie tworzące stad.

Występowanie i zagrożenia:

Dość częsta na całym niżu Polski i w niższych położeniach górskich, lecz rzadsza od ropuchy szarej. Ogólny zasięg obejmuje Europę środkową, południową i wschodnią oraz Afrykę północną i zachodnią część Azji. Zagrożeniem jest zasypywanie małych zbiorników wodnych, rekultywacja nieużytków, a przede wszystkim budowa dróg bez odpowiednich przepustów.

Ciekawostki:

Ropucha zielona ma silny instynkt migracyjny. Po latach przebywania na danym terenie, znaczna część populacji może w ciągu jednej nocy podjąć poszukiwanie nowego miejsca życia. Dlatego dla ochrony gatunku szczególnie ważne jest zabezpieczenie dróg wędrówek, tak aby istniała sieć połączeń między sprzyjającymi biotopami.