Cecha charakterystyczna:

Beznoga jaszczurka do złudzenia przypominająca małego węża, lecz o bardzo małej głowie słabo odgraniczonej od tułowia i oczach z nieprzezroczystymi powiekami. Ciało walcowate, ruchy mniej płynne niż u węży.

Opis:

Długość samicy do 50cm, samca do 40cm. Ciało silnie wydłużone, pokryte drobnymi łuskami o gładkiej powierzchni, bez tarczek brzusznych. Ogon dłuższy od reszty ciała. Grzbiet brunatno brązowy, miedziany, szaro popielaty  lub turkusowy, często jedną lub kilkoma podłużnymi liniami. Strona brzuszna niebieskawoszara do prawie czarnej.

Sposób życia:

Przebywa w bardzo różnych miejscach, o ile zapewniają trochę wilgoci i cienia. Zamieszkuje lasy, zarośla, miedze, skraje dróg, polanki, miejsca przy brzegach wód. Prowadzi zmierzchowo nocny tryb życia. Jego pokarm stanowią dżdżownice i ślimaki, a także owady, wije i pająki. Tak jak inne jaszczurki, w razie niebezpieczeństwa może odrzucić ogon, który z czasem odrasta. Do godów przystępuje w maju. Jest jajożyworodny; w sierpniu przychodzi na świat od kilku do ponad 20 całkowicie rozwiniętych młodych jaszczurek. Zimuje w opuszczonych norach, pod ściółką, pod korzeniami drzew i w innych osłoniętych miejscach, zwykle gromadnie, od października do marca- kwietnia.

Występowanie i zagrożenia:

Dość pospolity w całej Polsce z wyjątkiem wysokich gór. Padalce często są bezmyślnie zabijane jako żmije lub giną pod kołami samochodów. Ogólny zasięg obejmuje prawie całą Europę, a także Azję Mniejszą, Kaukaz i Iran.

Ciekawostki:

O przynależności do jaszczurek świadczy budowa wewnętrzna: występuje zarówno pas barkowy, jak i miednicowy, a w rozwoju zarodkowym przejściowo rozwijają się przednie kończyny. Padalec ma też, w odróżnieniu od węże, otwory uszne.