Cecha charakterystyczna:

Mały płaz o gładkiej, lśniącej skórze i długich nogach z długimi palcami zakończonymi poduszeczkowatymi przylgami.

Opis:

Długość ciała 3-5 cm. Grzbiet o barwie zmieniającej się zależnie od warunków- zwykle zielony, ale także żółty, brązowy, niebieskawy. Brzuch jasny, chropawy. Oczy duże ze złotawą tęczówką. Wzdłuż boków ciała od nozdrzy do bioder ciemna smuga. U samca na podgardlu duży worek głosowy.

Sposób życia:

Zasiedla różne środowiska obfitujące w liściaste drzewa i krzewy, w pobliżu zbiorników wodnych- skraje lasów, brzegi stawów, parki, ogrody, miedze, zakrzaczone łąki itd. Przebywa na liściach drzew i krzewów do wysokości 10m. W razie zagrożenia siedzi nieruchomo lub spada w gęstwinę liście poniżej. Prowadzi zmierzchowo-nocny tryb życia, główny pokarm to owady latające, zwłaszcza muchy. Głos rzekotki przypomina wysoko, ciągły, donośny turkot. Zimuje gromadnie w dennym szlamie zbiorników wodnych lub na lądzie, pod warstwą opadłych liści, od listopada do kwietnia. Do godów przystępuje w maju i może je powtarzać kilka razy w sezonie. Skrzek uformowany jest w kulki wielkości orzecha włoskiego, każda po 30-100 jaj, pływające po powierzchni wody. Kijanki złotozielone, dorastające do 5 cm, przeobrażają się po 3 miesiącach.

Występowanie i zagrożenia:

Dość licznie na całym niżu Polski, w górach rzadko, tylko w reglu dolnym. Zagrożeniem dla rzekotki jest osuszanie oczek wodnych oraz przecinanie szlaków migracji przez budowę dróg bez odpowiednich przepustów. Ogólne zasięg gatunku obejmuje Europę południową i środkową, Azję Mniejszą i północną Afrykę.

Ciekawostki:

Kijanki przeobrażają się dopiero po 3 latach życia w wodzie. Rzekotka po przeobrażeniu żyje jeszcze 20 lat, co jest rzadkością u tak małych zwierząt. Samiec jest najgłośniejszym z polskich płazów.