Cecha charakterystyczna:

Glowa wypukla, z zaokrąglonym pyskiem; dobrze rozwinięty fałd podgardlany, spód ciała pomarańczowoczerwony.

Opis:

Ciało dosyć masywne, walcowate, długości do 11 cm. Grzbiet czarny, niebieskawy lub szary, brzuch bez plamek. Samice ubarwione są znacznie mniej jaskrawo od samców. W okresie godowym na grzbiecie samca pojawia się żółto-czarny fałd skórny ozdobiony rzędem ciemnych plam, natomiast boki ciała i ogon zabarwione są na niebiesko i pomarańczowo. Larwa ma bardzo krótkie skrzela i ściętą dolną krawędź płetwy ogonowej.

Sposób życia:

Poza okresem rozrodu przebywa w pobliżu zbiorników wodnych- zarówno źródeł i młak o bardzo czystej wodzie, jak i dużych stawów i jezior, aż po Dolinę Pięciu Stawów Polskich (1660 m n.p.m.), lub zbiorników sztucznych i zanieczyszczonych; w warunkach wysokogórskich nie opuszcza wody przez cały sezon. Na lądzie prowadzi nocny tryb życia, w wodzie- dzienny. Odżywia się owadami, dżdżownicami, a w wodzie drobnymi skorupiakami. Zimuje na lądzie zagrzebana w ściółce. Do godów przystępuje w marcu- maju; samica  sklada jaja pojedyńczo lub w krótkich sznurach, na liściach roślin lub zatopionych galęziach; larwa przeobraża się zwykle po 4 miesiącach.

Występowanie i zagrożenia:

Liczenie zasiedla całe polskie Karpaty i Sudety. Ogólny zasięg obejmuje Europę zachodnią, środkową i południową, głównie obszary górskie. Gatunek niezagrożony, o dużych zdolnościach przystosowania się do zmian w środowisku.

Ciekawostki:

Zdarza się, że w tatrzańskich jeziorach larwy traszki górskiej zimują przed przeobrażeniem; w jeziorach alpejskich zaobserwowano przebywanie larw w wodzie przez kilka lat, a także zjawisko neotenii- rozmnażania się przed przeobrażeniem.